ترکیبات جیوه یا در حالت اکسیداسیون +1 یا +2 هستند. جیوه (II) یا ترکیبات جیوه قرمز جوانی غالب است. جیوه با اکسیژن ترکیب نمی شود تا اکسید جیوه (II) HgO را با سرعت مفیدی تولید کند تا زمانی که در محدوده 300 تا 350 درجه سانتی گراد (572 تا 662 درجه فارنهایت) گرم شود.
در دمای حدود 400 درجه سانتیگراد (752 درجه فارنهایت) و بالاتر، واکنش معکوس می شود و ترکیب به عناصر خود تجزیه می شود. Antoine-Laurent Lavoisier و Joseph Priestley از این واکنش در مطالعه خود در مورد اکسیژن استفاده کردند.
جیوه (I) یا ترکیبات جیوه نسبتا کمی وجود دارد. یون جیوه (I)، Hg22+، دو اتمی و پایدار است. کلرید جیوه (I)، Hg2Cl2 (که معمولاً به عنوان کلومل شناخته می شود)، احتمالاً مهم ترین ترکیب یک ظرفیتی است.
در مرهم ضد عفونی کننده استفاده می شد. کلرید جیوه (II)، HgCl2 (همچنین بی کلرید جیوه سیاه آبی یا تصعید خورنده نیز نامیده می شود)، شاید رایج ترین ترکیب دو ظرفیتی باشد. اگرچه بسیار سمی است، اما این ماده بی بو و بی رنگ کاربردهای بسیار متنوعی دارد. در کشاورزی به عنوان قارچ کش استفاده می شود.
در پزشکی گاهی اوقات به عنوان یک ضد عفونی کننده موضعی با غلظت یک قسمت در هر 2000 قسمت آب استفاده می شود و در صنایع شیمیایی به عنوان یک کاتالیزور در ساخت وینیل کلرید و به عنوان شروع کننده استفاده می شود. مواد در تولید سایر ترکیبات جیوه. اکسید جیوه (II)، HgO، جیوه عنصری را برای تهیه ترکیبات جیوه قرمز نچرال آلی مختلف و نمک های جیوه غیر آلی خاص فراهم می کند.
این جامد کریستالی قرمز یا زرد همچنین به عنوان یک الکترود (مخلوط با گرافیت) در سلول های الکتریکی اکسید روی-جیوه و در باتری های جیوه استفاده می شود. سولفید جیوه (II)، HgS، یک جامد کریستالی سیاه یا قرمز است که عمدتاً به عنوان رنگدانه در رنگ‌ها، لاستیک و پلاستیک استفاده می‌شود.
در مقابل آهن 5 درصد از پوسته زمین را تشکیل می دهد و از نظر فراوانی پس از آلومینیوم در میان فلزات، رتبه دوم را در میان فلزات و چهارمین فراوانی پس از اکسیژن، سیلیکون و آلومینیوم را در میان عناصر دارد. جیوه قرمز، که اصلی ترین عنصر تشکیل دهنده هسته زمین است، فراوان ترین عنصر در کل زمین (حدود 35 درصد) است و در خورشید و سایر ستارگان نسبتاً فراوان است.
در پوسته، فلز آزاد نادر است، به عنوان آهن زمینی (آلیاژ شده با 2-3 درصد نیکل) در سنگ های بازالتی در گرینلند و رسوبات کربنی در ایالات متحده (میسوری) و به عنوان آهن شهاب سنگی کم نیکل (5-7 درصد) وجود دارد.
نیکل)، کاماسیت. نیکل-آهن، یک آلیاژ بومی، در رسوبات زمینی (21-64 درصد آهن، 77-34 درصد نیکل) و در شهاب سنگ ها به صورت تانیت (62-75 درصد آهن، 37-24 درصد نیکل) وجود دارد. (برای خواص کانی شناسی آهن و نیکل-آهن، عناصر بومی [جدول] را ببینید.)
- منابع:
- تبلیغات:
