در سال 1916، مجله ساعت و جواهرات سوئیسی Revue Internationale de l’Horlogerie نوشت: «تا آنجا که به ساعت ها مربوط می شود، زنان به ساعت های دقیق نیاز ندارند زیرا همیشه دیر می کنند.
آنها بیشتر به کارات ها علاقه دارند و زینت های فاخر.» بیانیه ای از این دست قطعاً در ذهنیت زمان بود، اما مدت هاست که به تصویری منسوخ از زنان تبدیل شده است و مطمئناً در دنیای امروز جنجال برانگیخته است.
علاوه بر این، دقیقاً ساعت curren زنانه ساعت هایی هستند که مچ‌های زنانه را زیبا می‌کردند که نقش مهمی در پیدایش ساعت مچی داشتند.
در این سفر به گذشته، حال و آینده ساعت‌های زنانه، با آنچه در پس تاریخچه ساعت‌های زنانه نهفته است و برای همین ساعت‌های مچی مدرن آشنا شوید.
همه می دانند که بدون تأثیر خانه های اشراف اروپایی – به ویژه ملکه ها، ساعت مچی وجود نخواهد داشت.
این زنان قدرتمند ساعت های خود را هم برای زینت و هم در هنگام شکار می پوشیدند.
به همین دلیل است که ساعت‌های مچی فقط در اواخر قرن نوزدهم و تا قرن بیستم ساعت‌های زنانه محسوب می‌شدند.
در آن زمان، مردان از این ساعت‌ها به‌عنوان «مچ‌بند» یا «دستبند» یاد می‌کردند و اغلب به‌عنوان چیزی بیش از جواهرات لباس رد می‌شدند، که منجر به فقدان سابقه تاریخی کامل از این ساعت‌های اولیه شده است.
با این حال، چند حکایت در مورد این ساعت های زنانه اولیه وجود دارد.
رابرت دادلی، ارل لستر، به عنوان بخشی از خواستگاری ملکه الیزابت اول، یک ساعت به ملکه الیزابت اول داد – اما این ازدواج هرگز محقق نشد. زمانی که ساعت‌ها در خانواده سلطنتی تثبیت شدند، ماری آنتوانت یک ساعت مچی با الماس را در سال 1783 سفارش داد.
خواهر کوچک ناپلئون، ملکه کارولین مورات، نیز در روایت‌های مختلف ذکر شده است: ساعت مچی او در واقع اولین ساعت مچی است که تا کنون ثبت شده است.
ملکه ها اکنون به طور فعال به دنبال طرح های جدید بودند، که به این معنی بود که اولین ساعت سازان استاد به خانه های سلطنتی دسترسی مستقیم پیدا کردند.
